De eerlijkheid gebiedt me om deze recensie te beginnen met de informatie dat ik tot vandaag nooit eerder gehoord had van Wouter Planteijdt. Toch blijkt deze Nederlander al een behoorlijk indrukwekkend muzikaal verleden te hebben in de wereld van rock-, soul- en rootsmuziek, o.a. als zanger-gitarist bij de Haarlemse powerrockformatie ‘Sjako!’ in de tweede helft van de jaren ’80 en in de nineties.

In 1998 brengt hij zijn eerste soloalbum “W” op de markt en in 2000 verschijnt soloplaat nummer twee onder de titel “Jotter’s Whiffle”, een akoestisch album met eigen nummers en enkele coversongs. Anno 2019 vond de bijna 62-jarige Wouter Planteijdt de tijd rijp voor de release van een derde soloplaat die “Bullhorn” werd genoemd. Hij zingt en speelt gitaar op de vijftien tracks die hij voor dit album heeft gecomponeerd, terwijl de andere te horen muzikanten Gerco Aerts op contrabas en Mischa Porte op drums zijn.

Hoe de opname van deze nieuwe plaat in zijn werk ging kunt u meebeleven op de eerste video en hoe het afgewerkte materiaal klinkt is te beluisteren op de tweede video waarop de ballad “Slow Dance” wordt gebracht. De vrij dansbare en overheersend akoestische muziek op deze plaat varieert tussen elementen uit de pop-, blues-, soul- en reggaemuziek.

We worden al bij de eerste song zeer aangenaam verrast via de van hitpotentieel voorziene song “Everybody’s Angry”. Wouter Planteijdt brengt zeer melodieuze en van een catchy riff voorziene liedjes op “Bullhorn”, o.a. in de gelijknamige albumtiteltrack. Maar ook het swingende “Woman” en “On Either Side”, de emotievol gezongen ballads “Her Head” en “Trial & Error” of het bluesy “Good Defeats Bad” en het zeer leuke “Catherine Oh Catherine” zijn meer dan waardige songs voor veelvuldige beluisteringen.

(valsam)